Journalistiek in illiberale tijden II: Europa
Steeds vaker komen Europese democratieën onder druk te staan. Veel mensen voelen zich machteloos tegenover de opmars van radicaalrechts: het lijkt een probleem dat niet zij, maar alleen de politiek kan oplossen. Maar is dat wel zo? Moet politiek altijd worden uitbesteed, of kunnen burgers ook zelf het verschil maken? En wat is de rol van de journalistiek?
In dit speciale drieluik van de wekelijkse podcast van De Groene Amsterdammer onderzoekt hoofdredacteur Xandra Schutte, bijgestaan door Gizelle Mijnlieff, in drie gesprekken hoe journalistiek te bedrijven valt in illiberale tijden – in de Verenigde Staten, Europa en Nederland.
Deze aflevering: Bas Mesters over Duitsland.
Burgerinitiatieven, zoals ‘fuck-up nights’ waarin Duitse politici hun fouten toegeven, de betekenis van de ‘broederschapsrevolutie’ en het onverwachte vertrek van Angela Merkel komen aan bod in deze aflevering. Journalist Bas Mesters doet al jaren onderzoek naar de democratische rechtsstaat en naar de houding die burgers kunnen aannemen om de politiek naar de samenleving te brengen. Deze week verschijnt een nieuw deel van zijn serie Wie is wij in De Groene. Waarin schuilt het verzet van Europese burgers tegen antidemocratische tendensen?
Zie het privacybeleid op https://art19.com/privacy en de privacyverklaring van Californië op https://art19.com/privacy#do-not-sell-my-info.
- Datum:
- Duur:
Meer afleveringen van De Groene Amsterdammer Podcast
-
Het kabinet-Schoof heeft gefaald
De val van kabinet-Schoof laat zien hoe Wilders zijn macht overspeelde en Nederland opzadelde met vragen over oorzaak, gevolg en toekomst. -
De gedachtenpolitie. Over de aanval op Harvard en andere universiteiten
Trumps aanval op universiteiten is onderdeel van een bredere strategie om progressieve bolwerken te breken en het hoger onderwijs naar conservatieve leest om te vormen. -
Journalistiek in illiberale tijden III: Nederland
Hoe moet de journalistiek te werk gaan als een partij geen informatie deelt? Wat als er überhaupt niets ís om te delen? En hoe bedrijf je onderzoeksjournalistiek als machthebbers hun schouders ophalen over de uitkomsten?