Het werk van Katja Mater gaat over tijd. Over hoe die geconstrueerd wordt, welke verschillende vormen er van zijn en hoe we tijd beleven. Soms verwijst Katja er letterlijk naar, zoals in de reeks Time is an Arrow, Error. Het zijn beschilderde en betekende fotoprints van gefragmenteerde, klok-achtige figuren, die uit hun normale verband geraakt zijn.

Het feit dat een mensenleven eens ophoudt, en wat dat doet met de tijdsbeleving van degene die achterblijft, leidde tot de twee-kanaalsvideo-installatie When things fall apart,  gemaakt in de periode nadat Katja’s vader overleed en voor de dood van Katja's moeder. Op het linkerscherm glijdt de camera over handgeschreven teksten - bezwerende woorden om met de schok van de dood om te gaan - en op het rechterscherm zijn filmbeelden van luchten te zien, met daarvoor collages en tekeningen in de vorm van hemellichamen.

En dan is er nog het tijdsaspect van een foto, een belangrijk thema in de tentoonstelling No Longer, Not Yet in Fotomuseum Antwerpen, waarin Katja reageert op de fotografische collectie van meer dan 4 miljoen objecten. Verschillende foto's in het archief zijn zo kwetsbaar dat ze nog maar een kort 'lichtleven' voor zich hebben, een beperkt aantal uur blootstelling aan licht voordat ze onherroepelijk vervagen. Ze bestaan niet langer in het moment waarop ze zijn geschoten, en worden bewaard voor een toekomst die er nog niet is.